Door een crisis zie je vaak pas wat echt van waarde is. In de corona-situatie die vorig jaar ontstond werd pijnlijk duidelijk dat wat ineens ‘vitale beroepen’ bleken te zijn (verplegend personeel, onderwijzers) bepaald niet de best betaalde waren. Het leidde tot het besef dat we in de publieke sector misschien wat ver zijn doorgeschoten in de nadruk op kostenbesparing, efficiency en ‘lean & mean’. Herijking is van belang: wat vinden we nu echt belangrijk?